Τα κυνηγόσκυλα αυτής της ομάδας χωρίζονται σε δύο υποομάδες στην πρώτη ανήκουν κυνηγόσκυλα ιχνηλασίας (ιχνηλάτες, trackers) που κυνηγούν χρησιμοποιώντας την πολύ ευαίσθητη όσφρησή τους, καταδιώκουν δηλαδή το θήραμα γαβγίζοντας και ακολουθώντας τα ίχνη που αφήνει αυτό στο έδαφος. Δεν είναι μεγαλόσωμα, δεν αναπτύσσουν μεγάλη ταχύτητα κατά το τρέξιμο και γίνονται εύκολα φίλοι με τον άνθρωπο.
Στη δεύτερη υποομάδα ανήκουν κυνηγόσκυλα που κυνηγούν χρησιμοποιώντας την πολύ καλή...
όραση και ταχύτητά τους, ενώ η οσφρητική ικανότητά τους είναι πολύ μικρή εντοπίζουν λοιπόν το θήραμα και αρχίζουν να το καταδιώκουν αναπτύσσοντας πολλές φορές μεγάλη ταχύτητα (μέχρι 80 km/ώρα). Γι' αυτή τη μεγάλη ικανότητά τους στο τρέξιμο χρησιμοποιούνται και στις κυνοδρομίες (δρόμωνες, δρομείς). Η αεροδυναμική κατασκευή του σώματος τους μειώνει την αντίσταση του αέρα και διευκολύνει την ανάπτυξη τέτοιων ταχυτήτων. Βέβαια, η ικανότητά τους αυτή αποτελεί μειονέκτημα στη ζωή της πόλης με τους τόσους κινδύνους στους δρόμους. Ακόμη, τα κυνηγόσκυλα αυτά δεν πρέπει να αφήνονται ελεύθερα σε κοινόχρηστους χώρους, γιατί λόγω της ικανότητάς τους να κυνηγούν χρησιμοποιώντας περισσότερο την όραση μπορεί να επιτεθούν σε μικρά κατοικίδια ζώα που θα τα περάσουν για θηράματα. Γίνονται εύκολα φίλοι με τον άνθρωπο.
Τα κυνηγόσκυλα που ανήκουν και στις δύο αυτές υποομάδες χρησιμοποιούνται κυρίως για το κυνήγι τριχωτών θηραμάτων.
Κυριότερες φυλές
α) Ιχνηλάτες
Ελληνικός ιχνηλάτης ή Γκέκας (Greek Hound ή Ellinikos Ichnilatis)
Είναι ο μοναδικός ελληνικός σκύλος σήμερα που θεωρείται ότι ανήκει σε φυλή. Η προέλευσή του χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Είναι μεσαίου μεγέθους σκύλος (μέσο ύψος 47-55 εκ. τα αρσενικά και 45-53 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 17-20 Kg). Έχει κεφάλι μακρόστενο και αυτιά που είναι μεσαίου μεγέθους, έχουν στρογγυλεμένες άκρες, εκφύονται ψηλά και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Ο θώρακάς του είναι ευρύς και βαθύς, η κοιλιά του είναι κοιλιά λαγωνικού και η ουρά του, μεσαίου μήκους, είναι ουρά - γιαταγάνι/Εχει τρίχωμα πολύ κοντό, πυκνό, ίσιο και μέτρια σκληρό, χρώματος μαύρου και πυρρόξανθου (όχι σε σαφώς διαγραμμένες περιοχές), με μια μικρή λευκή κηλίδα στο στήθος. Υπάρχει και ο ουλότριχος ελληνικός ιχνηλάτης.
Είναι θαυμάσιος ιχνηλάτης, όπως μαρτυρεί και το όνομά του, με μεγάλη οσφρητική ικανότητα και για όλα τα είδη του κυνηγιού.
Ιχνηλάτης της Γιούρα (Jura Hound ή Jura Laufhund)
Ο σκύλος της φυλής αυτής έχει πατρίδα την Ελβετία και συγκεκριμένα την περιοχή των γαλλοελβετικών συνόρων (όρη Γιούρα), αλλά προέρχεται από κυνηγόσκυλα της περιοχής του Νείλου ποταμού, που μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη από τους Φοίνικες.
Είναι μεσαίου μεγέθους σκύλος (μέσο ύψος 40 εκ. για το αρσενικό και μέσο σωματικό βάρος 18-20 Kg). Μοιάζει πολύ με το σκύλο του Αγ. Ουμβέρτου με τον οποίο, σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς, έχει στενή σχέση.Έχει κεφάλι σχετικά ογκώδες και μεγάλα και φαρδιά αυτιά που εκφύονται χαμηλά. Η ουρά του είναι μέτρια σε μήκος και ίσια ή με ελαφιά καμπύλη. Το τρίχωμά του είναι πυκνό, κοντό, μέτρια σκληρό, χρώματος καστανού, κίτρινου ή κοκκινωπού, με ή χωρίς μαύρο στη χώρα της ράχης και του θώρακα. Ακόμη, μπορεί να είναι μαύρο, με καστανό σε ορισμένες περιοχές. Μια ή περισσότερες άσπρες κηλίδες στο στήθος είναι επιτρεπτές.
Έχει πολύ αναπτυγμένα τα κυνηγετικά χαρακτηριστικά του ιχνηλάτη.
Ιταλικός ιχνηλάτης (Italian Hound ή Segugio Italiano)
Ο σκύλος της φυλής αυτής, όπως μαρτυρεί και η ονομασία της, έχει πατρίδα την Ιταλία, αλλά προέρχεται από διασταύρωση αιγυπτιακών κυνηγόσκυλων με ιταλικούς μολοσσούς.
Είναι μεγαλόσωμος σκύλος (μέσο ύψος 52-58 εκ. τα αρσενικά και 48-56 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 18-28 Kg), με μακρόστενο ρύγχος, μεγάλα και φαρδιά αυτιά που εκφύονται χαμηλά και ουρά - γιαταγάνι. Το τρίχωμά του μπορεί να είναι κοντό, μέτρια σκληρό, πυκνό και γυαλιστερό. Ο χρωματισμός του τριχώματος του μπορεί να είναι καστανός (σε όλες τις αποχρώσεις) ή μαύρος με καστανό. Υπάρχει και ο Ιταλικός ιχνηλάτης με σκληρό και αρκετά μακρύ τρίχωμα, το οποίο όμως δεν πρέπει να ξεπερνάει σε μήκος τα 15 cm.
Είναι ιχνηλάτης με σπάνια κυνηγετικά χαρακτηριστικά.
Μπλάντχαουντ (Bloodhound)
Η φυλή αυτή περιλαμβάνει σκύλους που είναι από τους παλιότερους ιχνηλάτες. Προέρχεται από μαύρους σκύλους του Αγ. Ουμβέρτου, που ανήκει σε μια κυνηγετική φυλή την οποία δημιούργησαν μοναχοί σε μοναστήρι των Αρδενών (Βέλγιο) τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Στη Μ. Βρετανία πρέπει να εισήχθηκε γύρω στα 800 μ.Χ. Το όνομα Μπλάντχαουντ δεν έχει καμιά σχέση με την αρχική ερμηνεία που δόθηκε, ότι δηλαδή είναι ένας σκύλος που διψά για αίμα (blood στην αγγλική σημαίνει αίμα). Στην πραγματικότητα, με το όνομά του, έγινε προσπάθεια να τονιστεί το καθαρόαιμο υπόβαθρο της φυλής (pure blood = καθαρό αίμα), σε αντίθεση με άλλες φυλές που προήλθαν μετά από επανειλημμένες διασταυρώσεις. Γι' αυτήν την αιτία άλλωστε πολλοί συγγραφείς θεωρούν ότι οι φυλές Μπλάντχαουντ και Αγ. Ουμβέρτου είναι ίδιες.
Ο σκύλος Μπλάντχαουντ είναι μεγαλόσωμος και ο πιο βαρύσωμος από τους ιχνηλάτες (μέσο ύψος 67 εκ. τα αρσενικά και 60 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 40-48 Kg). Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι το κεφάλι του, που είναι μακρύ, μεγάλο σε σχέση με το σώμα του και καλυμμένο με δέρμα τόσο χαλαρό ώστε να κρέμεται στα μάγουλα και να σχηματίζει βαθειές ρυτίδες στην περιοχή γύρω από τα μάτια' λόγω των πτυχών αυτών τα μάτια φαίνονται βαθουλωμένα και το πρόσωπο αποκτά μια ιδιαίτερη έκφραση. Πτυχές σχηματίζονται και στο δέρμα του λαιμού (προγούλι). Τα αυτιά του είναι χαρακτηριστικά μεγάλα και φαρδιά και εκφύονται χαμηλά στο κεφάλι. Η ουρά του είναι αρκετά μακριά και το τρίχωμά του πολύ πυκνό, κοντό και σκληρό σε όλο το σώμα εκτός από το κεφάλι και τα αυτιά που είναι πιο απαλό. Το τρίχωμά του έχει συνήθως χρώμα μαύρο και κοκκινωπό ή καστανό (Black and Tan), σε όχι έντονα διαγραμμένες περιοχές.
Έχει μεγάλη οσφρητική ικανότητα, γι' αυτό και χρησιμοποιείται για όλα σχεδόν τα είδη των θηραμάτων. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την αστυνομία, για την ανεύρεση ανθρώπων θαμμένων στα χιόνια κτλ. Αναφέρεται ως ο ιχνηλάτης με την πιο ευαίσθητη όσφρηση. Αυτό οφείλεται στο μεγάλο αριθμό οσφρητικών κυττάρων που διαθέτει (220 εκατομμύρια έναντι 125 εκατομμυρίων του σκύλου Ντάσχουντ). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο άνθρωπος διαθέτει μόνο 5 εκατομμύρια οσφρητικά κύτταρα.
Μπασσέ Χάουντ (Basset Hound)
Κατάγεται από τη Γαλλία, προέρχεται από τη Μπλάντχαουντ και αναγνωρίστηκε στη Μ. Βρετανία το 1883 και στις Η.Π.Α. το 1964.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μικρόσωμος (μέσο ύψος 37-39 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 18-23 Kg), με μακρόστενο σώμα και μυώδη σωματική διάπλαση. Το κεφάλι του έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνα του Μπλάντχαουντ. Έχει μακριά αυτιά που εκφύονται χαμηλά και μάτια με τα κάτω βλέφαρα τραβηγμένα προς τα κάτω έτσι ώστε να φαίνεται ο υπέρυθρος επιπεφυκότος. Τα άκρα του είναι κοντόχοντρα και γεροδεμένα' συνήθως τα πρόσθια είναι στραβά. Η ουρά του είναι αρκετά μακριά και το τρίχωμά του είναι κοντό, σκληρό και λείο. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στο χρωματισμό του τριχώματος του, συνήθως όμως είναι μαύρος και καστανός.
Λόγω της μεγάλης οσφρητικής ικανότητάς του χρησιμοποιείται για το κυνήγι πολλών ειδών θηραμάτων, όπως αλεπούδων, ελαφιών, λαγών, φασιανών κ.ά. Είναι ιχνηλάτης ιδιαίτερα δημοφιλής στο κυνήγι "κατά αγέλη" (κοπαδιαστό) όπου συμμετέχουν πολλά Μπασσέ Χάουντ οι κυνηγοί ακολουθούν από πίσω με τα πόδια, γιατί οι σκύλοι αυτοί λόγω των κοντών και στραβών άκρων τους δεν μπορούν να τρέξουν πολύ (γι' αυτό άλλωστε και σε αυτόν τον τύπο κυνηγιού προτιμώνται αυτά που έχουν τα πιο ίσια άκρα). Το Μπασσέ Χάουντ, λόγω της αστείας εμφάνισής του χρησιμοποιείται ως σκύλος τσίρκου κτλ. (εδώ προτιμώνται εκείνα με τα πιο στραβά άκρα). Ακόμη, λόγω του πολύ ήρεμου και φιλικού χαρακτήρα του είναι σήμερα πολύ δημοφιλής ως σκύλος συντροφιάς.
Βραχύτριχη Ντάσχουντ ή Μπασσέ Τέκελ (Short - Haired Dachshund ή Basset Teckel)
Παλιότερα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι πατρίδα της φυλής αυτής είναι η Αίγυπτος. Σήμερα επικρατεί η άποψη ότι κατάγεται από τη Γερμανία' το σίγουρο είναι ότι στη χώρα αυτή ο σκύλος Ντάσχουντ έλαβε τη σημερινή του μορφή.
Ο σκύλος της φυλής αυτής μπορεί να είναι κανονικός (μέσο Σ.Β. 9 Kg),μικρόσωμος (μέσο σωματικό βάρος 4 Kg) ή νανόσωμος (μέσο σωματικό βάρος 3,5 Kg). Το μέσο ύψος του αρσενικού κυμαίνεται από 12 ως 22 εκ. Έχει μυώδη σωματική διάπλαση, αναπτυγμένο (προτεταμένο) στήθος, μακρόστενο σώμα και άκρα αφύσικα κοντά. Η παραμόρφωση αυτή των άκρων αποδίδεται σε χονδροδυστροφιά αυτή οφείλεται σε μεταλλαγμένα γονίδια που έκαναν την εμφάνισή τους σε κάποια φάση της διαδικασίας δημιουργίας της φυλής και με την πάροδο του χρόνου το χαρακτηριστικό αυτό σταθεροποιήθηκε. Έχει ρύγχος στενό και αρκετά μακρύ και αυτιά μεσαίου μεγέθους και χωρίς πτυχές, που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και εκφύονται ψηλά και σε απόσταση μεταξύ τους. Η ουρά του είναι μέτρια σε μήκος και το τρίχωμά του κοντό, απαλό, λείο και με χρωματισμό είτε απλό (καστανός ή κίτρινος), είτε μεικτό δίχρωμο (μαύρος, σκούρος καστανός ή γκρίζος με ανοικτό καστανό), είτε σύνθετο ("τιγρέ", "αρλεκίνος").
Ο σκύλος Μπασσέ Τέκελ λόγω των πολύ κοντών άκρων και του μακρόστενου ρύγχους του, χρησιμοποιείται κυρίως για κυνήγι θηραμάτων μέσα στην υπόγεια φωλιά τους (ασβός κτλ.) Είναι πολύ έξυπνος, υπάκουος και αφοσιωμένος, γι’ αυτό και σήμερα είναι πολύ δημοφιλής ως σκύλος συντροφιάς.
Εκτός από τη Βραχύτριχη Ντάσχουντ υπάρχει και η Μακρότριχη και η Σκληρότριχη Ντάσχουντ για τις οποίες ισχύουν τα εξής:
Μακρότριχη Ντάσχουντ (Long - Haired Dachshund): Προέρχεται από διασταύρωση της Βραχύτριχης με Σπάνιελ. Διαφέρει από τη Βραχύτριχη μόνο στο τρίχωμα που είναι μακρύτερο, ίσιο ή ελαφρά κυματιστό (ιδιαίτερα στα αυτιά, την ουρά και την κάτω επιφάνεια του σώματος).
Σκληρότριχη Ντάσχουντ (Wire - Haired Dachshund): Προέρχεται από διασταύρωση της Βραχύτριχης με τη Σνάουζερ και την Ντάντυ ΝτίνμοντΤερριέ. Διαφέρει από τη Βραχύτριχη μόνο στο τρίχωμα που είναι σκληρό. Ακόμη, σε αυτήν, όλα τα χρώματα είναι επιτρεπτά, εκτός από τις λευκές κηλίδες.
Μπιγκλ (Beagle)
Θεωρείται ότι είναι η πιο παραδοσιακή, αγγλική, κυνηγετική φυλή.
Ο σκύλος Μπιγκλ είναι μικρόσωμος (μέσο ύψος 35-40 εκ. τα αρσενικά και μέσο σωματικό βάρος 8,2-13,6 Kg). Έχει αυτιά μεγάλα, που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Η ουρά του είναι μεσαίου μήκους. Το τρίχωμά του είναι μέτρια σκληρό, κοντό, λείο και μεικτού χρωματισμού (τρίχρωμο, δηλαδή μαύρο, καστανοκόκκινο ή πορτοκαλί και λευκό). Τα τρία χρώματα διαγράφονται ευκρινώς. Υπάρχει και ο σκύλος Μπιγκλ με πιο σκληρό τρίχωμα.
Χρησιμοποιείται κυρίως στο κυνήγι του λαγού και της αλεπούς, αλλά και ως σκύλος συντροφιάς (ιδιαίτερα ο νανόσωμος Μπιγκλ ή "τσέπης" με ύψος ακρωμίου το πολύ 25 εκ.).
Αγγλική Φόξχαουντ (English Foxhound)
Δημιουργήθηκε από διασταυρώσεις κυρίως Γκρέυχαουντ, Μπουλντόγκ και Φοξ Τερριέ. Η πρώτη αγέλη Φόξχαουντ που αναφέρεται (1922) ανήκε στον Εδουάρδο Α1 της Αγγλίας.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 58-62 εκ. τα αρσενικά και μέσο σωματικό βάρος 32 Kg). Γενικά όμως, δεν υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί για το ύψος που πρέπει να έχει. Τα αυτιά του έχουν μεσαίο μέγεθος και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Η ουρά του είναι μεσαίου μήκους. Το τρίχωμά του είναι πολύ κοντό, σκληρό και λείο είναι τρίχρωμο (μαύρο, καστανοκόκκινο ή πορτοκαλί και λευκό). Τα τρία χρώματα διαγράφονται ευκρινώς.
Είναι το κατεξοχήν κυνηγόσκυλο για το κυνήγι "κατά αγέλη" της αλεπούς. Το μαρτυρεί και το όνομά του (fox = αλεπού). Φημίζεται για την οσφρητική ικανότητά του και αντοχή, όπως αναφέρεται, είναι ικανό να καλπάζει μπροστά από τους έφιππους κυνηγούς σχεδόν ολόκληρη ημέρα.
Μπασέντζι (Basenji)
Κατάγεται από την Αίγυπτο. Από ζωγραφιές και κτερίσματα που βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους, συνάγεται ότι είναι πολύ παλιά φυλή. Σκύλοι της φυλής αυτής έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν και χρησιμοποιούνταν κυρίως στο κυνήγι και για την εξόντωση των μεγάλων αρουραίων στις σιταποθήκες των Φαραώ. Οι πρώτοι Μπασέντζι που μεταφέρθηκαν από το Κογκό στη Μ. Βρετανία το 1895, πέθαναν από τη νόσο του Carre και μόνο το 1937 έγινε δυνατή η εισαγωγή και παραπέρα βελτίωση της φυλής στη Μ. Βρετανία.
Ο σκύλος Μπασέντζι είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 44 εκ. τα αρσενικά και μέσο σωματικό βάρος 9-11 Kg). Χαρακτηρίζεται από το υπερήφανο κράτημα του κεφαλιού του, τα όρθια, κάτω του μεσαίου μεγέθους αυτιά και τις έντονα διαγραμμένες πτυχές (ρυτίδες) στο δέρμα του μετώπου, κάτι που του δίνει μια χαρακτηριστική έκφραση. Έχει αμυγδαλωτά μάτια, λοξά τοποθετημένα και ελικοειδή ουρά που εκφύεται ψηλά. Το τρίχωμά του είναι κοντό, σκληρό, γυαλιστερό, χρώματος καστανοκόκκινου με λευκό.
Παλιότερα χρησίμευε ως οδηγός στην αφρικανική ζούγκλα, ως φύλακας από τα άγρια ζώα και ως λαγωνικό. Σήμερα χρησιμοποιείται ως σκύλος συντροφιάς, ιδιαίτερα από ανθρώπους που αγαπούν την ησυχία, δεδομένου ότι ο σκύλος αυτός έχει την ιδιορρυθμία να μη γαβγίζει αλλά να βγάζει ένα περίεργο ήχο σαν κλάμα.
Εκτός από τις φυλές δίωξης (ιχνηλάτες) που προαναφέρθηκαν και είναι οι πιο γνωστές, υπάρχουν και άλλες φυλές λιγότερο διαδομένες, όπως: 1) Ρίτζμπακ Ροδεσίας (χρησιμοποιείται κατά αγέλη σε "σαφάρι" λιονταριών και πούμα), 2) Έλκχαουντ (νορβηγικός ιχνηλάτης για ελάφια), 3) Χάριερ (πολύ διαδομένος στην Αμερική ιχνηλάτης για λαγούς) κ.ά.
β) Δρόμωνες ή δρομείς
Σύμφωνα με άλλη κατάταξη, οι σκύλοι αυτοί αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία ή ομάδα φυλών.
Κυνηγόσκυλο Αφγανιστάν ή Αφγκάνχαουντ (Afganhound ή Tazi)
Τόπος καταγωγής της είναι η χερσόνησος του Σινά, παρόλο ότι το όνομά της μαρ-τυρεί το Αφγανιστάν ως τόπο καταγωγής της.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι πολύ μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 70-75 εκ. τα αρσενικά και 65-70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 27 Kg και πάνω), με ξεχωριστή, μεγαλοπρεπή εμφάνιση. Το κεφάλι και το ρύγχος του είναι στενά και μακριά. Έχει μάτια σχεδόν τριγωνικά, τοποθετημένα λοξά στο κεφάλι. Τα αυτιά του είναι μεγάλα, κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και καλύπτονται με μακρύ, απαλό και ελαφρώς κατσαρό τρίχωμα. Έχει άκρα πολύ μακριά και ουρά που εκφύεται αρκετά χαμηλά και είναι μακριά και κοχλιωτή στην άκρη. Το τρίχωμα είναι αρκετά κυματιστό, μεταξένιο και μακρύ σε όλο το σώμα πλην του κεφαλιού. Όλα τα χρώματα επιτρέπονται.
Παλιότερα χρησιμοποιούνταν ως κυνηγόσκυλο ενώ σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς. Είναι πολύ δημοφιλής, παρόλο ότι είναι πολύ μεγαλόσωμος για το σπίτι το τρίχωμά του, όπως όλων των μακρότριχων, προϋποθέτει συχνή περιποίηση και το ίδιο χρειάζεται αρκετό ελέύθερο χρόνο για να μπορεί να τρέχει και να εξασκείται.
Σαλούκι (Saluki)
Εισήχθηκε την εποχή των Σταυροφοριών στην Ευρώπη από την Περσία, αλλά κα-τάγεται από την Αραβία. Ο σκύλος Σαλούκι ήταν μετά το αραβικό άλογο ό,τι πιο πολύτιμο μπορούσε να αποκτήσει μια ασιατική οικογένεια, γι' αυτό και κοιμόταν μέσα στο σπίτι.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 66-74 εκ. τα αρσενικά και 62-65 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 13-30 Kg), με στενό και μακρύ κεφάλι και ρύγχος και μάτια αμυγδαλωτά και λοξά τοποθετημένα.Έχει αυτιά μακριά (όχι όμως τόσο όσο αυτά του Αφγκάνχαουντ), που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Έχει κοιλιά λαγωνικού, στήθος στενό και βαθύ και άκρα μακριά και λεπτά. Η μακριά ουρά του είναι ουρά-γιαταγάνι και εκφύεται χαμηλά. Υπάρχει το μακρότριχο και το βραχύτριχο Σαλούκι. Το μακρότριχο έχει τρίχωμα πυκνό, απαλό, ίσιο και μακρύ, ιδιαίτερα στα αυτιά, τα άκρα και την ουρά. Ο σκύλος Σαλούκι μπορεί να υπάρχει σε πολλά χρώματα και συνδυασμούς (λευκό, κόκκινο, καστανό, γκρι, μαύρο, κρεμ κ.ά.). Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Μπορζόι (Borzoi)
Το όνομα Borzoi προέρχεται από τις ρωσικές λέξεις Borzaja Sobaka που σημαίνουν "σκύλος γρήγορος σαν τον άνεμο". Η φυλή αναπτύχθηκε ανατολικά των Ουραλίων. Για εκατοντάδες χρόνια η ρωσική αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε τα Μπορζόι για το κυνήγι κυρίως λύκων και λαγών.
Ο σκύλος Μπορζόι είναι πολύ μεγαλόσωμός (μέσο ύψος 75-80 εκ. τα αρσενικά και 70-75 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 27 και πάνω), με αριστοκρατική εμφάνιση. Έχει κεφάλι και ρύγχος στενό και μακρύ, κυρτό επιρρίνιο και μάτια μεγάλα, αμυγδαλωτά και λοξά τοποθετημένα. Τα αυτιά του είναι μικρά, εκφύονται ψηλά στο κεφάλι και προς τα πίσω και στέκονται όρθια όταν ο σκύλος βρίσκεται σε εγρήγορση. Τα άκρα είναι μακριά, λεπτά, με όχι πολύ μακρύ τρίχωμα/Εχει κοιλιά λαγωνικού, καμπουρωτή ράχη και στήθος βαθύ και στενό. Η ουρά του είναι πολύ μακριά και εκφύεται χαμηλά. Το τρίχωμά του είναι απαλό, αρκετά μακρύ, λίγο ή πολύ κυματιστό και με ποικίλους χρωματισμούς, συνήθως όχι σκούρους.
Παλιότερα, χρησιμοποιούνταν ως κυνηγόσκυλο ενώ σήμερα, χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο ως σκύλος συντροφιάς.
Γκρέυχαουντ (Greyhound)
Ο τόπος καταγωγής της δεν είναι γνωστός. Οι πιο παλιές μαρτυρίες για την καταγωγή της προέρχονται από παραστάσεις αιγυπτιακών και ασσυριακών τάφων των 4.000 ως 3.000 χρόνων π.Χ. ο σκύλος που απεικονίζεται σε αυτές μοιάζει πάρα πολύ με το σημερινό Γκρέυχαουντ. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος Greyhoun0. Άλλοι συγγραφείς θεωρούν ότι προέρχεται από την αγγλική λέξη Greek που σημαίνει έλληνας, ελληνικός και άλλοι από την αγγλοσαξωνική λέξη Grech ή Greg που σημαίνει σκύλος.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι πολύ μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 71-76 εκ. τα αρσενικά και 68-71 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 27-32 Kg), με μυώδη σωματική διάπλαση. Έχει μακρόστενο κεφάλι και ρύγχος, τα αυτιά του εκφύονται ψηλά στο κεφάλι και στέκονται σχεδόν όρθια όταν ο σκύλος είναι σε εγρήγορση. Τα άκρα του είναι ψηλά, αλλά σε πολύ κοντινή απόσταση το ένα με το άλλο. Αυτό οφείλεται στο στενό και βαθύ θώρακα, στη ρουφηγμένη προς τα μέσα κοιλιά και στο πολύ κοντό τρίχωμα. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα χρώματα και τους συνδυασμούς.
Είναι το ταχύτερο κυνηγόσκυλο δίωξης. Μπορεί και αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα (μέχρι 80 Km/ώρα), γι' αυτό και χρησιμοποιείται στο κυνήγι του λαγού, αλλά και στις κυνοδρομίες (αγώνες δρόμου) όπου δρέπει δάφνες.
Γουίππετ (Whippet)
Δημιουργήθηκε πριν εκατό περίπου χρόνια από μεταλλωρύχους της Β. Αγγλίας στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν ένα σκυλί που να είναι μικρογραφία του Γκρέυχαουντ, όχι τόσο δαπανηρό και ταυτόχρονα πρωταθλητής στις κυνοδρομίες. Δημιούργησαν λοιπόν το Γουίππετ διασταυρώνοντας τα μικρόσωμα Ιταλικά Γκρέυχαουντς με διάφορα Τερριέ (Μάντσεστερ και Μπέντλινγκτον κυρίως).
Ο σκύλος Γουίππετ είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 46 εκ. τα αρσενικά και 43 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 5-12 Kg). Παρά την ντελικάτη εμφάνισή του έχει φοβερή αντοχή. Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του είναι παρόμοια με εκείνα του Γκρέυχαουντ, σε μικρογραφία.
Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς, αλλά και στις κυνοδρομίες, δεδομένου ότι είναι ένας άριστος δρομέας και αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα (55 Km/ώρα).
Εκτός από τις φυλές δίωξης (δρόμωνες) που προαναφέρθηκαν και είναι οι πιο γνωστές, υπάρχουν και άλλες φυλές λιγότερο διαδομένες, όπως:
1) Νφχαουντ (κυνηγόσκυλο κατάλληλο για ζαρκάδια και ελάφια)
2) Σλούγκι (το αραβικό Λεβριέ)
3) Φαραώχαουντ (πιθανώς αιγυπτιακής προέλευσης) κ.ά.
www.viozois.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου