Στην ομάδα αυτή ανήκουν οι σκύλοι των σωμάτων ασφαλείας και των τελωνείων, οι οδηγοί ατόμων με ειδικές ανάγκες, οι φύλακες ανθρώπων (σωματοφύλακες), σπιτιών, εργοστασίων, κτισμάτων κτλ., οι ποιμενικοί ή τσοπανόσκυλα (φύλακες ποιμνίων αιγοπροβάτων, αγελών αγελάδων και ταράνδων κτλ.), οι μεταφορείς αμαξιών και ελκύθρων κτλ. Οι σκύλοι της ομάδας αυτής έχουν έντονα αναπτυγμένο το ένστικτο της προστασίας...
Είναι κατά κύριο λόγο μεγαλόσωμοι, γι' αυτό και η διαμονή τους σε διαμερίσματα δεν είναι πολύ εύκολη. Είναι συνήθως ήρεμοι και φιλικοί, χωρίς να αποκλείονται οι απρόβλεπτες αντιδράσεις τους απέναντι σε κάποιο ξένο άτομο. Ειδικά οι ποιμενικοί, πρέπει να εκπαιδεύονται με ιδιαίτερη προσοχή στο ζήτημα της πειθαρχίας, γιατί διαφορετικά μπορεί να επικρατήσουν τα άγρια ένστικτά τους και να γίνουν επικίνδυνοι, ακόμη και για τον ιδιοκτήτη τους. Ας μη ξεχνούμε ότι οι σημερινοί σκύλοι φύλακες προέρχονται από προγόνους με μεγάλη επιθετικότητα.
Κυριότερες φυλές
Μπόξερ (Boxer)
Η ονομασία της φυλής είναι σχετικά καινούργια (προέρχεται από γερμανική διάλεκτο), η ίδια όμως η φυλή είναι πολύ παλιά. Ανήκει στην ομάδα των Μολοσσών, που έχουν ως κοινό πρόγονο τη φυλή Μολοσσό ή Μαστίφ του Θιβέτ. Οι φυλές Μαστίφ και Αγγλική Μπουλντόγκ συμμετείχαν κυρίως στη δημιουργία της σημερινής Μπόξερ.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 57-63 εκ. τα αρσενικά και 53-59 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 30-32 Kg τα αρσενικά και 24-25 Kg τα θηλυκά), γεροδεμένος, μυώδης και με σώμα που σε πλάγια όψη μπορεί να εγγραφεί σε τετράγωνο. Το μέτωπο μαζί με την περιοχή των ματιών του πρέπει να έχει παρόμοιες αναλογίες με το ρύγχος. Το δέρμα του κεφαλιού είναι χαλαρό και σχηματίζει ρυτίδες όχι όμως έντονες. Το ρύγχος του είναι πολύ χαρακτηριστικό και δίνει στο σκύλο την εντύπωση του "τσαλακωμένου"• δεν είναι ούτε μυτερό (τύπος Πίντσερ), ούτε μακρύ (τύπος Μ. Δανού), ούτε κοντό (τύπος Μπουλντόγκ), αλλά μέτριο και κανονικό σε διαστάσεις. Είναι πάντοτε πιο σκουρόχρωμο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα ("μάσκα"). Ο σκύλος Μπόξερ εμφανίζει προγναθισμό, χωρίς όμως να είναι επιτρεπτό να φαίνονται τα δόντια της κάτω γνάθου, όταν το στόμα είναι κλειστό. Για όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του προσώπου του πήρε την ονομασία "ο σκύλος με την πιο όμορφη ασχήμια". Έχει μύτη ελαφρά σηκωμένη και μεσαίου μεγέθους αυτιά, που εκφύονται ψηλά και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού' τα αυτιά πρέπει να κόβονται, έτσι ώστε να είναι μυτερά στις άκρες και να στέκονται όρθια, με κατεύθυνση προς τα μπροστά. Η ουρά είναι αρκετά μακριά και χοντρή και συνήθως κόβεται (πολύ κοντή). Το τρίχωμά του είναι κοντό, γυαλιστερό, μέτρια σκληρό και χρώματος στις αποχρώσεις του καστανοκόκκινου (από ανοικτό ξανθό μέχρι σκούρο κόκκινο - Tawny Βοχβή ή "τιγρέ" (Brindle Boxer- βασικό χρώμα στις αποχρώσεις του καστανοκόκκινου και έντονες ραβδώσεις σκούρου καστανού ή μαύρου χρώματος). Οι λευκές κηλίδες δεν είναι επιτρεπτές, εφόσον καλύπτουν επιφάνεια μεγαλύτερη από το 1/3 του σώματος. Ακόμη, δεν επιτρέπεται ο μαύρος χρωματισμός σε ολόκληρο το τρίχωμα ή ο λευκός στο τρίχωμα του κεφαλιού ή της μιας πλευράς του σώματος.
Ο σημερινός σκύλος Μπόξερ είναι προικισμένος με πολλά χαρίσματα:Έξυπνος, υπάκουος, αφοσιωμένος, δε γαβγίζει χωρίς λόγο, θαρραλέος (από τους προγόνους του δε διατήρησε την επιθετικότητα αλλά το θάρρος) και κυρίως με πολύ αναπτυγμένο το ένστικτο της προστασίας. Για τα χαρίσματά του αυτά είναι θαυμάσιος φύλακας, ιδιαίτερα φιλικός με τα παιδιά και πολύ δημοφιλής ως σκύλος συντροφιάς. Χαρακτηρίζεται από το σχετικά μικρό όριο ζωής (περίπου 8 χρόνια).
Μεγάλος Δανός (Great Dane)
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι ο χαρακτηριστικότερος σκύλος της ομάδας των Μολοσσών, με κοινό πρόγονο, όπως προαναφέρθηκε, τη φυλή Μολοσσός ή Μαστίφ του Θιβέτ. Από πολύ παλιά διεκδίκησαν την καταγωγή της οι Δανοί (εξού και η ονομασία της) και οι Γερμανοί που την ονόμασαν Γep- μανική Μαστίφ. Ο Αινναίος θεωρεί, για άγνωστη αιτία, ως πατρίδα της τη Δανία. Πάντως, στην πραγματικότητα δεν έχει ούτε γερμανική, ούτε δανική καταγωγή, παρά το ό,τι ο σκύλος της φυλής αυτής χρησιμοποιήθηκε πολύ παλιά από Κέλτες και Γερμανούς ως πολεμικός και κυνηγετικός σκύλος. Σύμφωνα μάλιστα με μια άλλη θεωρία, κατάγεται από την Ελλάδα (παρόμοιοι σκύλοι απεικονίζονται σε νομίσματα, κεραμικά κτλ.) και γΓ αυτήν ίσως την αιτία ονομάζεται και "σκύλος-Απόλλω- νας".
Ο σκύλος Μεγάλος Δανός είναι γιγαντόσωμος (μέσο ύψος 80 εκ. τα αρσενικά και 70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 60 Kg). Το μεγάλο ύψος και τα ψηλά άκρα του, δίνουν σε αυτόν πολύ επιβλητική εμφάνιση. Ο τράχηλος του είναι μακρύς και μυώδης και τα πρόσθια άκρα τελείως ίσια. Το ρύγχος του είναι μακρύ, φαρδύ και πιο σκουρόχρωμο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα ("μάσκα"). Τα αυτιά του, μεσαίου μεγέθους, εκφύονται ψηλά, κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και πρέπει να κόβονται έτσι ώστε να είναι μυτερά στις άκρες και να στέκονται όρθια, με κατεύθυνση προς τα μπροστά. Το τρίχωμα του είναι κοντό, σε στενή επαφή με το σώμα του, μέτρια σκληρό, γυαλιστερό και χρώματος ξανθού, μαύρου, μπλε ή "τιγρέ". Επίσης, υπάρχει και ο τύπος "αρλεκίνος", όπως ονομάζεται ο λευκός χρωματισμός με μαύρες βούλες, σαφώς διαγραμμένες.
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Μαστίφ (Mastiff)
Θεωρείται απόγονος της φυλής Μολοσσός ή Μαστίφ του Θιβέτ. Δεν είναι γνωστό πότε σταθεροποιήθηκε ως φυλή, είναι όμως γνωστό ότι άτομά της χρησιμοποιούνταν από τους Ασσυρίους και Βαβυλώνιους ως πολεμικοί σκύλοι. Αργότερα, χρήσιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς στο κυνήγι και στον πόλεμο. Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα ο σκύλος Μαστίφ ήταν δημοφιλές κυνηγόσκυλο της γερμανικής αυτοκρατορίας. Μετά τους Ναπολεόντιους πολέμους σταμάτησε το κυνήγι της αρκούδας και χρησιμοποιήθηκε από τους γερμανούς γεωργούς ως φύλακας και τσοπανόσκυλο. Η χρησιμοποίησή του ως σκύλος συντροφιάς τον έσωσε από την εξαφάνιση στα μέσα του 19ου αιώνα.
Ο σκύλος της φυλής Μαστίφ είναι γιγαντόσωμος (μέσο ύψος 76 εκ. τα αρσενικά και 70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 79-86 Kg), μυώδης και με σώμα που σε πλάγια όψη εγγράφεται σε ορθογώνιο. Το κεφάλι του είναι ογκώδες, με χαλαρό δέρμα που σχηματίζει βαθιές ρυτίδες. Το ρύγχος του είναι κοντό, φαρδύ και πιο σκουρόχρωμο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα ("μάσκα"). Τα μάτια του είναι σε μικρή σχετικά απόσταση μεταξύ τους και από τις ρυτίδες στη γύρω περιοχή φαίνονται βαθουλωμένα. Τα αυτιά του είναι μεσαίου μεγέθους με στρογγυλεμένες άκρες, εκ- φύονται ψπλά και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Έχει τρίχωμα κοντό, μέτρια σκληρό, χρώματος καστανού, ασημί, βερυκοκί ή "τιγρέ". Το ρύγχος, τα αυτιά και η περιοχή γύρω από τα μάτια πρέπει να έχουν χρώμα από σκούρο καφέ ως μαύρο.
Σήμερα, χρησιμοποιείται πιο πολύ ως σκύλος συντροφιάς.
Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει αναφορά και σε μια άλλη φυλή που μοιάζει πολύ με τη Μαστίφ, την Μπουλ Μαστίφ (Bull Mastiff). Αυτή δημιουργήθηκε στη Μ. Βρετανία από την Μπουλντόγκ και την Αγγλική Μαστίφ κυρίως, σε μια προσπάθεια των Βρετανών γαιοκτημόνων να διώξουν από τα κτήματά τους τους λαθροκυνηγούς. Ο σκύλος της Μπουλ Μαστίφ έχει μέσο μέσο ύψος 61-72 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 45-52 Kg και χρώμα συνήθως ξανθό ανοικτό.
Ντόμπερμαν (Doberman)
Δημιουργήθηκε γύρω στα 1870 στη γερμανική πόλη Apolda της Θουριγγίας και φέρει το όνομα του δημιουργού της που είναι ο Λουδοβίκος Ντόμπερμαν. Ο άνθρωπος αυτός ήταν σύμφωνα με την πιο επίσημη εκδοχή φοροεισπράκτορας και είχε ανάγκη από ένα σκύλο, άγριο φύλακα, που θα τον προστάτευε από τους κακοπληρωτές. Υπάρχουν πάρα πολλές θεωρίες και σχεδόν καθόλου γραπτά στοιχεία για τις φυλές που πήραν μέρος στη δημιουργία της φυλής Ντόμπερμαν. Οι πιθανότερες πάντως φυλές που συμμετείχαν λίγο ή πολύ στη δημιουργία της ήταν:
1) η παλιά φυλή του γερμανικού ποιμενικού με λείο τρίχωμα και κοντή ουρά
2) η παλιά γερμανική Τερριέ με το μαύρο και καφέ τρίχωμα
3) η Ροτβόιλερ
4) η παλιά γερμανική Πόιντερ
5) η Βεϊμαράνερ
6) η Βίζλα
7) η Αγγλική Γκρέυχαουντ
8) η Γκόρνιον Σέττερ
9) η Ντάσχουντ
10 πιθανώς η φυλή Μεγάλος Δανός
Ο σκύλος Ντόμπερμαν είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 68-70 εκ. τα αρσενικά και 63-66 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 30-40 Kg), πολύ γεροδεμένος, μυώδης και με σώμα που σε πλάγια όψη εγγράφεται σε τετράγωνο. Έχει μακρύ λαιμό και περήφανο κράτημα του κεφαλιού. Το ρύγχος του είναι μακρύ, ισχυρό και σφηνοειδές (χαρακτηριστικό των Πίντσερς εττα οποία ανήκει ο σκύλος Ντόμπερμαν). Το στόμα του είναι ισχυρό και οι τομείς της κάτω γνάθου φέρονται κάθετα και εσωτερικά των τομέων της άνω γνάθου' κατά το κλείσιμο των δοντιών πρέπει να μένει μια σχισμή, τόση ώστε μόλις να περνάει μια κάρτα μέσα από αυτήν. Χάρη στα χαρακτηριστικά του αυτά ο σκύλος Ντόμπερμαν είναι σε θέση να κάμνει το περίφημο δάγκωμα "ψαλίδι". Τα μεσαίου μεγέθους αυτιά του εκφύονται ψηλά και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού' πρέπει να κόβονται, έτσι ώστε να είναι μυτερά στις άκρες και να στέκονται όρθια, με κατεύθυνση προς τα μπροστά. Η ουρά εκφύεται ψηλά και πρέπει επίσης και κόβεται κοντή. Το τρίχωμά του είναι κοντό, γυαλιστερό και μέτρια σκληρό' έχει χρώμα μαύρο, σκούρο καστανό ή μπλε με κόκκινες στο χρώμα της σκουριάς κηλίδες πάνω από κάθε μάτι, στο ρύγχος, στο λαιμό, στο στήθος, στην εσωτερική επιφάνεια των μηρών και κάτω από την ουρά. Επιτρεπτός και ο ισαβέλλειος (υποκίτρινος) χρωματισμός. Οι λευκές κηλίδες δεν είναι επιτρεπτές.
Χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος φύλακας και σκύλος εργασίας, από την αστυνομία, τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες κτλ. Παλιότερα, ήταν πολεμικός σκύλος και χρησίμευε ως αγγελιοφόρος και "κομμάντος αυτοκτονίας", καθώς μετέφερε επάνω του πυρομαχικά. Πάντως, τονίζεται, ότι ο σκύλος Ντόμπερμαν θα πρέπει κάποτε να πάψει να θεωρείται άγριος και επιθετικός (σκύλος - "φονιάς").Έχει κληρονομήσει θαυμάσια προσόντα από τους προγόνους του, μόνο που τα προσόντα αυτά θα πρέπει να καλλιεργηθούν κατάλληλα.
Γερμανικός Ποιμενικός ή Ποιμενικός Αλσατίας, κ. Λυκόσκυλο (German Shepherd ή Alsatian)
Τα πιο παλιά αρχαιολογικά ευρήματα σχετικά με την απεικόνιση σκύλων που θυμίζουν Ποιμενικούς Αλσατίας ανάγονται στην εποχή του Ορείχαλκου. Ο σκύλος της φυλής αυτής αρχικά χρησίμευε ως κυνηγόσκυλο και αργότερα ως φύλακας αγελών αγελάδων. Σύμφωνα με ορισμένες απόψεις, ο σκύλος αυτός, επειδή ήταν πολύ μικρόσωμος για να φυλάει τις αγελάδες από τα πολύ άγρια σαρκοφάγα, αλλά και από τους ανθρώπους άγριων φυλών, διασταυρώθηκε με λύκο και το αποτέλεσμα ήταν να προέλθει ο Ποιμενικός Αλσατίας (εξού και η σημερινή ονομασία λυκόσκυλο). Με την πάροδο του χρόνου, ήλθαν πιο ειρηνικοί καιροί και οι περισσότεροι άγριοι εχθροί των κοπαδιών των ζώων εξαφανίστηκαν. Έτσι, ο σκύλος της φυλής αυτής μπήκε στην αφάνεια. Σήμερα, είναι ένας πολύ δημοφιλής σκύλος χάρη στα πολλά χαρί- σματά του.
Μοιάζει πολύ με λύκο. Είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 60-65 εκ. τα αρσενικά και 55-60 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 35-45 Kg), μυώδης και με σώμα που σε πλάγια όψη εγγράφεται σε ορθογώνιο. Οι ιδανικές διαστάσεις του σώματος του πρέπει να έχουν την αναλογία ύψος ακρωμίου/μήκος σώματος = 8*5/10 - 9/10. Το ρύγχος του είναι ισχυρό, σφηνοειδές και πιο σκουρόχρωμο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Τα αυτιά του είναι μεσαίου μεγέθους, εκφύονται ψηλά και είναι όρθια (μέχρι την ηλικία των 6 μηνών περίπου είναι διπλωμένα) και η ουρά του είναι μακριά, καλυμμένη με αρκετά μακρύ τρίχωμα. Ανάλογα με το μήκος και τη λεπτότητα του τριχώματος ο Ποιμενικός Αλσατίας μπορεί να είναι: 1) Μακρότρι- χος, με τρίχωμα μέτρια μακρύ, πυκνό και σκληρό, 2) Μακρότριχος, με τρίχωμα μέτρια μακρύ, πυκνό και λιγότερο σκληρό (ο πιο συνηθισμένος) και 3) Βραχύτριχος, με τρίχωμα κοντό και σκληρό (σχηματίζει φρύδια, γένεια και μουστάκια). Επιτρέπονται όλα τα χρώματα (εκτός από το ολόλευκο). Επίσης, τα ανοικτά χρώματα δεν είναι επιθυμητά. Συνηθέστεροι χρωματισμοί είναι ο μαύρος, γκρι (του λύκου) ή στακτής (μονόχρωμοι ή με καστανές, κίτρινες ή γκρι περιοχές).
Τα κυριότερα προσόντα του είναι η αφοσίωση, το αναπτυγμένο ένστικτο της προστασίας και η εξυπνάδα. Χάρη σε αυτά τα προσόντα είναι σήμερα ίσως ο πιο δημοφιλής σκύλος εργασίας και χρησιμοποιείται ως φύλακας, οδηγός ατόμων με ειδικές ανάγκες κτλ. Οι ικανότητές του για εκπαίδευση είναι ασύγκριτες και οι υπηρεσίες που προσφέρει ανεκτίμητες.Έχει υπολογιστεί ότι 25.000 σκύλοι της φυλής αυτής, έχασαν τη ζωή τους ως πολεμικοί σκύλοι στους δύο τελευταίους παγκόσμιους πολέμους.
Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΟN ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι μια ράτσα κλασικής ομορφιάς, με υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Είναι ιδιαίτερα ευπροσάρμοστος, ενεργητικός, περίεργος, δυνατός και αξιόπιστος. Αυτή η ράτσα επιδεικνύει θαυμάσια εμφάνιση και είναι εξαιρετικά ευκίνητη με μεγάλη δύναμη και αντοχή. Ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι άφοβος, τολμηρός και άγρυπνος. Είναι αφοσιωμένος και πιστός στα μέλη της οικογένειας. Αν και είναι εξοικειωμένος με την ανθρώπινη παρουσία είναι πολύ επιφυλακτικός με τους ξένους. Είναι πολύ καλός σύντροφος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φύλακας. Ο Γερμανικός Ποιμενικός πρέπει από πολύ μικρή ηλικία να έχει εντατική και εκτενή εκπαίδευση. Απαιτεί επίσης επίμονη άσκηση. Παρουσιάζει αιματολογικές αναταραχές, δυσπλασία ισχίων, επιληψία, προβλήματα πέψης και χρόνιο έκζεμα. Μπορεί να προσαρμοστεί στην ζωή του διαμερίσματος αλλά αισθάνεται καλύτερα όταν έχει την άνεση να περιπλανηθεί σε μεγάλους, ελεύθερους χώρους και είναι ακόμα πιο χαρούμενος όταν του ανατεθεί να κάνει μια εργασία.Κόλεϊ (Collie)
Είναι μια πάρα πολύ παλιά φυλή σκω- τσέζικου ποιμενικού/Εχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις σχετικά με τις φυλές που έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία της σημερινής φυλής Κόλλι. Επικρατέστερη θεωρείται σήμερα η εκδοχή ότι ο σημερινός σκύλος Κόλλι είναι προϊόν συστηματικής επιλογής και σύζευξης ατόμων της ίδιας φυλής.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 56-61 εκ. τα αρσενικά και 51-56 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 27-34 Kg τα αρσενικά και 23-29 Kg τα θηλυκά) με μεγαλοπρεπή εμφάνιση (η φυλή αυτή θεωρείται η πιο "διακοσμητική" ανάμεσα στις φυλές σκύλων εργασίας). Το κεφάλι του είναι μακρύ και σφηνοειδές, το επιρρίνιό του τελείως ίσιο και τα αυτιά του εκφύονται ψηλά και είναι μεσαίου μεγέθους και όρθια, με τις άκρες πεσμένες ελαφρώς προς τα μπροστά. Έχει ουρά - γιαταγάνι, που εκφύεται χαμηλά και είναι φουντωτή σαν της αλεπούς και καλυμμένη με πυκνό και μακρύ τρίχωμα. Το τρίχωμά του δίνει την εντύπωση της γούνας στην αφή, είναι πλούσιο, ίσιο, μέτρια σκληρό και μακρύ (εκτός από το κεφάλι και τα άκρα)' έχει χρώμα είτε λευκό με κόκκινο (στις διάφορες αποχρώσεις του από το χρυσαφί ως το καστανοκόκκινο), είτε τρίχρωμο, δηλαδή λευκό, μπλε (ή μαύρο) και κίτρινο (ή καστανό) σε εμφανώς διαγραμμένες περιοχές. Τα λευκά Κόλεϊ με γαλάζια μάτια είναι συνήθως κουφά. Υπάρχουν και Κόλεϊ με κοντό και γυαλιστερό τρίχωμα, που είναι λιγότερο διαδομένα.
Ο σκύλος Κόλεϊ είναι σήμερα πολύ δημοφιλής ως σκύλος συντροφιάς. Το πλούσιο και μακρύ τρίχωμά του θέλει βέβαια συχνή φροντίδα.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ένας άλλος σκύλος Κόλεϊ που αποτελεί ξεχωριστή φυλή, τη Γενειοφόρα Κόλεϊ (Bearded Collie), και μοιάζει πολύ με τον Αγγλικό Ποιμενικό.
Ποιμενικός Σέτλαντ (Shetland Sheepdog)
Δημιουργήθηκε στα νησιά Shetlands της Σκωτίας (εξού και η ονομασία της) την εποχή που βρίσκονταν αυτά στην κατοχή των Νορβηγών, από σκύλους νορβηγικών Σπιτς και σκωτσέζικων ποιμενικών.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι ένας Κόλεϊ σε μικρογραφία, δηλαδή πιο μικρόσωμο (μέσο ύψος 35 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-7 Kg) και με κοντότερα άκρα.
Εντυπωσιακός σαν τον Κόλλι είναι σήμερα δημοφιλής ως σκύλος συντροφιάς.
Αγγλικός Ποιμενικός ή Μπομπτέιλ (Old English Sheepdog ή Bobtail)
Όπως μαρτυρεί και το όνομά της είναι μια πολύ παλιά φυλή σκύλων. Ο σκύλος αυτής της φυλής ήταν μεγάλος, άγριος ποιμενικός της Κ. Ευρώπης που χρησίμευε ως φύλακας. Με τη μείωση του αριθμού των μεγάλων άγριων σαρκοφάγων ημέρεψε και ο χαρακτήρας του σκύλου, που εξακολούθησε όμως να είναι αρκετά δύστροπος και άγριος, μέχρι πρόσφατα.
Είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 56 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 30 Kg), με κάπως περίεργο βάδισμα, λόγω πιθανώς της διάπλασης των λαγόνων του.Έχει φαρδύ κεφάλι και ρύγχος και μάτια με ένα γαλάζιο δακτύλιο γύρω από την ίριδα. Τα αυτιά του είναι μικρά, κρέμονται στα πλάγια, έρχονται σε στενή επαφή με το κεφάλι και είναι καλυμμένα με πυκνό και μακρύ τρίχωμα. Η ουρά του πρέπει να κόβεται σύρριζα (μεταξύ τελευταίου οσφυϊκού και 1ου κοκκυγικού σπονδύλου). Συνηθέστερα όμως η ουρά λείπει τελείως. Έχει τρίχωμα πυκνό, μέτρια σκληρό, ελαφρά κυματιστό και πολύ μακρύ, σε βαθμό που δυσκολεύει την όραση του σκύλου. Συνηθέστερος χρωματισμός είναι ο λευκός (κεφάλι, λαιμός, άκρα) και γκριζογάλανος (αυτιά και υπόλοιπο σώμα).
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως φύλακας και σκύλος συντροφιάς.
Αγίου Βερνάρδου (Saint Bernard)
Δημιουργήθηκε από καλόγερους στο ομώνυμο ελβετικό μοναστήρι, με σκοπό να διασώζει ανθρώπους χαμένους μέσα στο χιόνι (εξού και η ονομασία του ο "καλός Σαμαρείτης"). Δυστυχώς, όλα τα αρχεία κάηκαν σε πυρκαγιά και έτσι δεν είναι σίγουρο πότε και πώς πρωτοεμφανίστηκε στο μοναστήρι. Πιθανολογείται ότι προέρχεται από το Μολοσσό ή Μαστίφ του Θιβέτ. Ο σκύλος της παλιότερης φυλής δεν ήταν τόσο μεγαλόσωμος και δεν είχε τόσο μακρύ τρίχωμα σαν αυτόν της σημερινής. Γύρω στα 1830, λόγω των κακών αποτελεσμάτων της πολύ στενής συγγενικής αναπαραγωγής χρησιμοποιήθηκαν και σκύλοι από τις φυλές Νιουφάουντλαντ και Μ. Δανός και έτσι δημιουργήθηκε τελικά ο σκύλος της σημερινής φυλής του Αγ. Βερνάρδου.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι γιγαντόσωμος (μέσο ύψος 70 εκ. τα αρσενικά και 65 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 55 Kg).Έχει ογκώδες κεφάλι, φαρδύ και ισχυρό ρύγχος, μάτια τοποθετημένα αρκετά βαθιά και λοξά και με μια χαρακτηριστικά ήρεμη και λυπημένη έκφραση- τα ελαφρά προς τα κάτω τραβηγμένα κάτω βλέφαρα κάνουν να φαίνεται ο υπέρυθρος επιπεφυκότος. Τα αυτιά του είναι μεσαίου μεγέθους και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Το δέρμα του λαιμού και της κάτω τραχηλικής χώρας είναι χαλαρό και σχηματίζει προγούλι. Η ουρά του είναι μακριά και χοντρή. Υπάρχει ο Μακρότριχος και ο Βραχύτριχος σκύλος του Αγ. Βερνάρδου. Στο Μακρότριχο, το τρίχωμα είναι αρκετά μακρύ, μέτρια σκληρό και ίσιο ή ελαφρά κυματιστό' στο Βραχύτριχο, το τρίχωμα είναι κοντό, σκληρό και ίσιο. Ο χρωματισμός του τριχώματος είναι συνήθως λευκός και καστανοκόκκινος, σε σαφώς καθορισμένες περιοχές λευκά πρέπει να είναι τα άκρα, το στήθος, η άκρη της ουράς, ο τράχηλος, το μέτωπο και το ρύγχος (μόνο περιμετρικά).
Σήμερα, χρησιμοποιείται ως φύλακας και σκύλος συντροφιάς.
Σκύλος των Πυρηναίων (Pyrenean Mountain Dog)
Κατάγεται από τους μεγαλόσωμους ποιμενικούς που ζούσαν στα Πυρηναία κατά τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους. Αργότερα, ο σκύλος της φυλής αυτής διασταυρώθηκε με κυνηγόσκυλα Μολοσσούς των Ρωμαίων Λεγεωνάριων. Γύρω στο 16ο αιώνα, χρησιμοποιούνταν στη Ν. Γαλλία ως φύλακας, χωρίς να είναι ιδιαίτερα διαδομένος.Έγινε πολύ δημοφιλής στη Γαλλία από τότε που ο Λουδοβίκος 15ος έστειλε έναν τέτοιο σκύλο ως φύλακα στο Λούβρο. Με την πτώση της μοναρχίας στη Γαλλία σχεδόν εξαφανίστηκε από αυτή τη χώρα, παρέμεινε όμως στη γενέτει- ρά του όπου μέχρι σήμερα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι πολύ μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 70-80 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 41-47 Kg). Τα αυτιά του εκφύονται στο ύψος των ματιών, είναι μεσαίου μεγέθους και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Έχει ουρά-γιαταγάνι, που είναι μακριά, χοντρή και καλυμμένη με μακρύ τρίχωμα. Το τρίχωμά του (που πρέπει να τον προστατεύει από το κρύο των Πυρηναίων) είναι αρκετά μακρύ, πολύ πυκνό, ίσιο ή ελαφρά κυματιστό, χρώματος ολόλευκου ή λευκού με κηλίδες γκρι ή καστανές στο κεφάλι, τα αυτιά και τη βάση της ουράς.
Χρησιμοποιείται ως ποιμενικός, φύλακας, αλλά και ως σκύλος συντροφιάς.
Σάμογεντ (Samoyed)
Κατάγεται από τη Σιβηρία. Εκεί, οι σκύλοι της φυλής αυτής χρησιμοποιούνταν από τους νομάδες Σάμογεντ (εξού και η ονομασία της) για την έλξη ελκύθρων ή ως φύλακες και σκύλοι συντροφιάς. Στην Ευρώπη η φυλή εισήχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και γρήγορα έγινε πολύ δημοφιλής, ιδιαίτερα στη Μ. Βρετανία όπου η βασίλισσα Αλεξάνδρα την έθεσε υπό την προστασία της.
Ο σκύλος Σάμογεντ είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 53-60 εκ. τα αρσενικά και 48-53 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 23-30 Kg), με μεγάλη αντοχή και δύναμη. Έχει σφηνοειδές ρύγχος και αυτιά που εκφύονται ψηλά και είναι μικρά, τριγωνικά και όρθια. Η ουρά του είναι μακριά, κοχλιωτή και καλυμμένη με μακρύ τρίχωμα. Τα μαύρα χείλη διαγράφονται έντονα μέσα στο λευκό τρίχωμα του ρύγχους δίνοντάς του την εντύπωση ότι "χαμογελάει". Το τρίχωμά του είναι μακρύ, πολύ πυκνό, φουντωτό, απαλό, ίσιο και έχει χρώμα συνήθως ολόλευκο επίσης κρεμ, λευκό με μαύρο, λευκό με ανοικτό καστανό ή λευκό με κρεμ.
Χρησιμοποιείται για την έλξη ελκύθρων, ως φύλακας και ως σκύλος συντροφιάς.
Χάσκυ Σιβηρίας (Siberian Husky)
Κατάγεται από την Α. Σιβηρία. Εκεί, οι σκύλοι της φυλής αυτής χρησιμοποιούνταν από νομάδες για να έλκουν έλκυθρα, ως κυνηγόσκυλα και ως φύλακες. Στις αρχές αυτού του αιώνα (1909), λίγοι σκύλοι Χάσκυ μεταφέρθηκαν από τη Σιβηρία στην Αλάσκα, όπου έλαβαν μέρος σε αγώνες έλξης ελκύθρων και νίκησαν εκείνους της φυλής Σπιτς που ζουν στις περιοχές αυτές των πόλων και είναι πιο μεγαλόσωμοι και άγριοι. Έκτοτε έγιναν πολύ δημοφιλείς.
Ο σκύλος Χάσκυ είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 53-60 εκ. τα αρσενικά και 51-56 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 20-27 Kg τα αρσενικά και 16-22 Kg τα θηλυκά). Έχει μεσαίου μήκους και σφηνοειδές ρύγχος και μάτια καστανά ή μπλε. Τα αυτιά του είναι μεσαίου μεγέθους, τριγωνικά και όρθια και εκφύονται ψηλά στο κεφάλι ίσια ή με ελαφριά καμπύλη. Έχει ουρά μεσαίου μήκους και φουντωτή. Το τρίχωμά του είναι μεσαίου μήκους, λείο, πυκνό, απαλό και ίσιο. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα χρώματα, αλλά συνηθέστερα στο λευκό και μαύρο, στο γκρι του λύκου, στο γκρι και μαύρο, στο καστανό, στο μαύρο με λευκή την άκρη της τρίχας ή στο λευκό.
Σήμερα είναι ένας πολύ δημοφιλής σκύλος συντροφιάς.
Μάλαμουτ Αλάσκας (Alaskan Malamute)
Κατάγεται από τη Β.Δ. Αλάσκα και οι σκύλοι της χρησιμοποιούνταν από τους υψη- λόσωμους Εσκιμώους ομώνυμης φυλής, για έλξη ελκύθρων και ως φύλακες. Αναφέρεται ως η εθνική φυλή της Αλάσκας.
Ο σκύλος Μάλαμουτ είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 64-67 εκ. τα αρσενικά και 58-61 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 38 Kg τα αρσενικά και 34 Kg τα θηλυκά). Τα αυτιά του είναι όρθια, εκφύονται ψηλά και απέχουν αρκετά μεταξύ τους. Έχει ρύγχος μεσαίου μήκους και σφηνοειδές. Η ουρά του είναι αρκετά μακριά και στριφογυριστή πάνω στη ράχη. Έχει πολύ πυκνό και μέτριο σε μήκος τρίχωμα, χρώματος γκρι (του λύκου) ή λευκού και μαύρου.
Χρησιμοποιείται για την έλξη ελκύθρων, ως φύλακας, αλλά και ως σκύλος συντροφιάς.
Κόμοντορ (Komondor)
Είναι ο εθνικός ποιμενικός σκύλος της Ουγγαρίας. Σύμφωνα με μια εκδοχή προέρχεται από το σκύλο της φυλής Μολοσσός του Θιβέτ που έφτασε στην Ουγγαρία μέσω των ρωσικών στεππών.
Είναι ο πιο μεγαλόσωμος από τους ουγγαρέζικους ποιμενικούς (μέσο ύψος 66-80 εκ. τα αρσενικά και 59-70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 55-59 Kg).Έχει ογκώδες κεφάλι και μεσαίου μήκους ουρά, που κρέμεται. Το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι το τρίχωμά του που είναι τόσο πυκνό, μακρύ (20-27 cm) και κατσαρό σχοινοειδές (σαν βελέντζα), που καλύπτει το πρόσωπο του, ώστε να εμποδίζεται η όραση. Το χρώμα του είναι σχεδόν πάντα λευκό.
Η μείωση του αριθμού των λύκων στην Ουγγαρία μαρτυρεί τις ικανότητές του ως ποιμενικού και φύλακα. Ο σκύλος αυτός χρησιμοποιείται επίσης στην αστυνομία, στο τσίρκο κτλ.
Κούβαζ (Kuvasz)
O σκύλος της φυλής αυτής είναι ουγγαρέζικος ποιμενικός, ο δεύτερος σε μέγεθος και δημοτικότητα, μετά τον Κόμοντορ. Το όνομά του είναι τουρκικό και σημαίνει "φρουρός των Ευγενών", ίσως γιατί κατά τη θυελλώδη βασιλεία του Ματτία του Α' (15ος αιώνας) Κόμοντορ - φύλακες φρουρούσαν μέρα - νύχτα το βασιλιά.
Ο σκύλος Κούβαζ είναι πολύ μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 71-75 εκ. τα αρσενικά και 66-70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 50 Kg). Έχει αρκετά μακρύ και μυτερό ρύγχος, αυτιά μεσαίου μεγέθους, που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και ουρά-γιαταγάνι, μακριά και φουντωτή. Το τρίχωμά του είναι πολύ πυκνό (ιδιαίτερα γύρω από το λαιμό), μεσαίου μήκους (10-15 εκ.) σε ολόκληρο το σώμα εκτός από το κεφάλι και τα άκρα και ελαφρά κυματιστό. Ο χρωματισμός του είναι ολόλευκος και κάθε κιτρινωπή κηλίδα θεωρείται σφάλμα.
Είναι άριστος φύλακας ποιμνίων.
Πούλι (Puli)
Είναι ουγγαρέζικη φυλή με αμφισβητήσιμη καταγωγή1 πιο πιθανή είναι η εκδοχή της ασιατικής καταγωγής της (Θιβέτ), όπως και των άλλων δύο ουγγαρέζικων φυλών που προαναφέρθηκαν.
Ο σκύλος Πούλι είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 41-46 εκ. τα αρσενικά και 36-416 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 13-15 Kg).Έχει ουρά μεσαίου μήκους και στριφογυριστή πάνω στη ράχη.Έχει πολύ περίεργο τρίχωμα, που είναι μακρύ, κατσαρό σχοινοειδές και σκεπάζει τελείως όλο το σώμα (φαίνεται μόνο η κόκκινη γλώσσα όταν είναι βγαλμένη), εμποδίζοντας έτσι την όρασή του. Ο χρωματισμός του είναι μαύρος ή γκρι.
Είναι περισσότερο οδηγός ποιμνίων παρά φύλακας. Λέγεται ότι πολλές φορές τρέχει πάνω στις πλάτες των ζώων του ποιμνίου προκειμένου να πιάσει το "λιποτάκτη", ενώ συχνά πηδάει σαν jockey πάνω στην πλάτη ενός προβάτου για να το οδηγήσει.
Κόργκι Πέμπροκ Ουαλλίας και Κόργκι Κάρντιγκαν Ουαλλίας (Welsh Corgi Pembroke και Welsh Corgi Cardigan)
Κατάγονται από την Ουαλλία, όπως μαρτυρεί και η ονομασία τους, αλλά η προέλευση τους είναι ακόμη ασαφής. Μέχρι το 1934 θεωρούνταν λανθασμένα ως μια φυλή.
Ο σκύλος Κόργκι Πέμπροκ είναι μικρόσωμος (μέσο ύψος 25-30 εκ. και μέσο σωματικό βάρος Σ.Β. 8- 11 Kg), με γεροδεμένο, μεσαίου μήκους σώμα, ευρύ στήθος και κοντά άκρα. Έχει αρκετά μακρύ και μυτερό ρύγχος, αυτιά που εκ- φύονται ψηλά στο κεφάλι, απέχουν αρκετά μακριά μεταξύ τους και είναι όρθια και μυτερά. Το κεφάλι του μοιάζει με εκείνο της αλεπούς. Η ουρά του είναι πολύ κοντή και το τρίχωμά του επίσης μεσαίου μήκους και μέτρια σκληρό' ο χρωματισμός του είναι συνήθως κόκκινος, μαύρος ή καστανοκόκκινος, με ή χωρίς λευκές κηλίδες στο στήθος, τα άκρα και το λαιμό. Ο Κόργκι Πέμπροκ είναι από παράδοση ο αγαπημένος σκύλος της βασιλικής οικογένειας της Μ. Βρετανίας.
Ο σκύλος Κόργκι Κάρντιγκαν έχει μακρύτερο σώμα (μέσο μήκος σώματος από τη μύτη ως την άκρη της ουράς 90 εκ., μέσο σωματικό ύψος 30 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 10-12 Kg) από ό,τι ο Κόργκι Πέμπροκ. Επίσης, έχει μακριά και φουντωτή ουρά, αυτιά με λιγότερο στρογγυλεμένες άκρες και τρίχωμα κοντό και σκληρό. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα χρώματα (πλην του ολόλευκου), συνηθέστερα όμως είναι το κόκκινο, ξανθό, κίτρινο, μαύρο ή καστανό, με ή χωρίς λευκές κηλίδες στο στήθος, τα άκρα και το λαιμό. Επίσης πολύ δημοφιλής είναι και ο "τιγρέ" χρωματισμός (μπλε, γκρι και κόκκινο) με ή χωρίς τις λευκές κηλίδες.
Παλιότερα, ο σκύλος των δύο αυτών φυλών ήταν πολύ καλός φύλακας και οδηγός ποιμνίων. Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Εκτός από τις φυλές σκύλων εργασίας που προαναφέρθηκαν και είναι οι περισσότερο διεθνώς γνωστές, υπάρχουν και άλλες, όπως:
1) Ακίτα Ινού (ιαπωνικής καταγωγής)
2) Νιουφάουντλαι/r (κατάγεται από τη Νέα Γη και ο σκύλος της είναι αξιοθαύμαστος ναυαγοσώστης)
3) Μπερνέζ (ελβετικής καταγωγής)
4) Μαλινουά (fiek- γικός ποιμενικός)
5) Μπριάρ (από τους παλιότερους γαλλικούς ποιμενικούς)
6) Λέονμπεργκ (κατάγεται από τη φυλή του Αγ. Βερνάρδου)
7) Ροτβόιλερ (φυλή με πολύ δημοφιλείς στη Γερμανία σκύλους φύλακες)
8) Μαστίνο Ναπολιτάνο (ιταλικής καταγωγής) κ.ά.
http://www.viozois.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου